(“Verdronken vlinder”, Boudewijn de Groot)
Zo waren er twee vriendinnen, twee gezworen hartsvriendinnen. Al vanaf de basisschool en nu al meer dan 20 jaar elkaars steun en toeverlaat. Ze kregen vriendjes en trouwden. De ene vriendin kreeg twee stoere zoontjes, de andere vriendin een leuke hond. De ene vriendin met de zoontjes ontbrak het financieel aan niets. De andere raakte haar baan na een burnout kwijt en haar man kwam in de AOW terecht na rugproblemen. Na lang sparen konden ze toch een weekje weg en vroegen de andere vriendin of ze op de hond wilde passen. En dat deed ze natuurlijk.
De hond werd ziek en ze ging er mee naar de dierenarts. Toen de andere vriendin terug kwam van vakantie was de hond al weer redelijk in orde maar mėt de hond werd ook de factuur van de dierenarts overgedragen. De ruzie die daarop ontstond was heftig, de vakantieweek was al in het water gevallen en dan ook nog een rekening bij thuiskomst! Iedereen kan zich het conflict wel voorstellen; moest je nu zo nodig naar de dierenarts en moeten wij dat nu betalen? (Terwijl wij het geld niet hebben en jullie wel)
Het duurde wel even maar uiteindelijk heeft het liedje van Boudewijn de Groot de uitkomst gebracht. Waarom? Omdat de vriendin met alle pech zich op tijd realiseerde dat haar jaloersheid de bron van het conflict was en niet de hond of de rekening. Heel concreet was het de voorstelling dat ook haar vriendin met al haar geluk zou kunnen bezwijken aan een vervelende ziekte en dat ze dat vreselijk zou vinden. Zo had zij hierna ” niet langer hinder van jaloersheid op een vlinder want ook vlinders kunnen sterven….”
Een mooie mediation-metafoor dankzij Boudewijn de Groot!
Jaap